Vızz

Uzanmış gözlerimi bulutlarda gezdiriyorum.Rüzgarın ağaçlara dokunuşu , kulaklarıma çarpıyor.Cennetten koparılmış bir gün gibi .Uzaktan gitar sesleri geliyor.Yanlış basılmaksızın notalardan ibaret. Notalar ağaçlarla sevişiyor..Kuşlar bu dokunuşlara bu aşka cevap veriyor.Çok güzel değil mi ?

Ufak dokunuşlar hissediyordum.Vücuduma bir yabancı hakim olurcasına büyülüyordu beni.Pürüzlü derimde küçük dokunuşlar canlanıyor , dans ediyorlar.Rahatsız edici bir o kadar da insanın hislerine hükmeden.

Gözlerimi açtım.Bu bir insan dokunuşu değildi her şeyden daha da farklıydı.Küçük bir sinek üstümde geziniyordu sadece. İğrendim kendimden midem bulandı.Nasıl küçük bir sinek bende hiç bir kadının uyandıramadığı o duyguları uyandırabilirdi.Kendimi bir bok gibi hissediyordum. Midem bulanıyordu.Kendimi bu kadar yalnızlığa iten şey neydi ? Kendim dahil her insandan nefret etmem mi bu duyguları bende oluşturuyordu ?

Sanmıyorum

İnsan sevdiklerinden nefret edermiş.Midesinin bulandığını sanmıyorum.Kafka'yı dönüşüme iten de kendinden iğrenmesi olabilir mi ? Yoksa benim ki gibi bir tutku mu ? Sabah kafamı kaldırdığımda bir sinek gibi ellerimi anlamsız ve komik bir şekilde bir birine sürtüp ''ne oluyor fuck
? '' mi diyecektim ?